Stefan Wójtowicz |
11 września 1940 r., kwadrans po godzinie 15, dwunastu pilotów Dywizjonu 303. poderwało swoje Hurricany do lotu. Jeden z nich nigdy już nie wrócił do bazy...
Tego dnia liczne zgrupowania samolotów Luftwaffe zbliżały się do
brzegów Anglii, a Dywizjon Kościuszkowski odniósł jeden z największych
sukcesów w swojej historii, niszcząc 16 wrogich maszyn. Ceną za to
zwycięstwo była śmierć sierżanta Stefana Wójtowicza i ciężkie rany
porucznika Arsena Cembrzyńskiego.
Stefan Wójtowicz urodził się 19 czerwca 1919 r. we wsi Wypnicha na
Lubelszczyźnie. W rodzinnej miejscowości uczęszczał do szkoły
powszechnej. W roku 1936 wstąpił do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla
Małoletnich w Bydgoszczy. Na początku 1939 r. ukończył kurs wyższego
pilotażu w Ułężu. Po zakończeniu szkolenia otrzymał przydział do 1. Pułku Myśliwskiego w Warszawie.
W czasie Kampanii Wrześniowej walczył w składzie Brygady Pościgowej, osłaniającej stolicę. Niestety, nie miał wielu okazji do walki z wrogiem. Wiadomo tylko, że 1 września1939 r. szeregowy Wójtowicz,
wraz z porucznikiem Mirosławem Fericiem, bezskutecznie ścigali
niemieckie bombowce, nie zbliżywszy się do nich na odległość skutecznego
strzału.
Pierwszy bojowy lot
Po otrzymaniu rozkazu przekroczenia granicy Stefan Wójtowicz znalazł się 18 września 1939 r. w Rumunii, skąd przedostał się do Francji.
W maju 1940 r. rozpoczął służbę w miejscowości Nantes. Ochraniał przed
niemieckimi atakami zakłady produkujące samoloty. Niestety, żaden ze
stacjonujących tam Polaków nie nawiązał kontaktu z wrogiem.
Kiedy upadek Francji stał się faktem, Stefan Wójtowicz ewakuował się z
Bordeaux drogą morską do Wielkiej Brytanii. Po przeszkoleniu otrzymał
przydział do Dywizjonu 303., stacjonującego na lotnisku w Northolt koło Londynu.
Pierwszy bojowy lot za sterami Hurricane wykonał 2 września 1940 r.
Następnego dnia w okolicach Dover, wraz z por. Zdzisławem Hennebergiem,
zaatakował dwa niemieckie myśliwce. Gdy sierżant Wójtowicz odmierzał
poprawkę do ostatniej serii... nagle odstrzelono mu kawałek śmigła i
osłonę silnika.
Mimo to zdołał szczęśliwie wylądować w sadzie owocowym niedaleko
miejscowości Tenterden. Dzień 7 września przyniósł Polakowi sukces w
postaci zestrzelenia koło Londynu dwóch niemieckich bombowców typu
Dornier Do-17. 11 września sierżant Stefan Wójtowicz wystartował w
kabinie Hurricane V7242 do swojego ostatniego lotu...
Kto zna prawdę?
Walka, w której uczestniczył polski pilot rozegrała się nad terenami
zabudowanymi w niewielkiej odległości od Londynu, na bardzo niskim
pułapie. Wielu świadków na ziemi obserwowało zmagania samotnego pilota z
przeważającym liczebnie wrogiem. Można zatem przypuszczać, że wszystkie
okoliczności tego starcia zostały wyjaśnione. Niestety, tak się nie
stało.
Arkady Fiedler podaje w książce "Dywizjon 303", że sierżant Stefan
Wójtowicz został zaatakowany przez dziewięć samolotów typu Messerschmitt
Bf -109 i w trakcie walki zestrzelił dwie wrogie maszyny. Pułkownik
John Kent pełniący ówcześnie funkcję angielskiego zastępcy dowódcy 303.
Dywizjonu, wspomina o sześciu niemieckich przeciwnikach polskiego
pilota.
Niestety, do dzisiaj nie ustalono gdzie spadły samoloty zestrzelone
przez sierżanta Wójtowicza, ani z iloma przeciwnikami walczył. Z jednych
źródeł dowiadujemy się, że stoczył pojedynek z samolotami
jednosilnikowymi, inne natomiast podają, że w starciu uczestniczyły
także dwusilnikowe myśliwce typu Messerschmitt Bf-110. Nie mamy też
całkowitej pewności, że Polak na pewno zestrzelił dwie maszyny wroga.
Autorzy publikacji "Polacy w obronie Wielkiej Brytanii" Robert
Gretzyngier i Wojtek Matusiak, podają w zestawieniu zwycięstw polskich
pilotów, że tego dnia sierżant Stefan Wójtowicz zestrzelił około godziny
16.00 jeden samolot typu Messerschmitt Bf-110 na pewno i jeden
prawdopodobnie. Wiadomo, że stoczył swój pojedynek odseparowany od
reszty kolegów, dlatego też żaden z nich nie mógł na ten temat udzielić
jakichkolwiek informacji.
Poszukiwanie świadków
Przebywając w Wielkiej Brytanii postanowiłem odszukać kogoś, kto
posiadałby jakiekolwiek informacje na temat ostatniej walki stoczonej
przez sierżanta Wójtowicza. Wcześniej udało mi się odnaleźć człowieka,
który jako dziecko widział wrak samolotu pilotowanego przez innego
bohatera Dywizjonu 303 - sierżanta Josefa Frantiska. Miałem nadzieję, że
tym razem znowu dopisze mi szczęście.
Walka polskiego pilota rozegrała się nieopodal miejscowości
Westerham, leżącej kilka kilometrów w kierunku płd-wsch. od Londynu. To
była jedyna wiadomość jaką dysponowałem. Aby znaleźć jakikolwiek punkt
zaczepienia, zastosowałem moją ulubioną metodę. Do obszernej torby
zapakowałem tuleję cylindrową z silnika lotniczego, kawałek łopaty
śmigła z Hurricane'a, zawory z silnika Merlin oraz książki
na temat Bitwy o Wielką Brytanię i teczkę z kserokopiami różnych
dokumentów. W dłoni dzierżyłem wałek rozrządu pochodzący z silnika. Po
wejściu do budynku, gdzie mieści się np. redakcja gazety, ustawiałem na
biurku recepcjonistki moje klamoty i zadawałem pytanie "Czy wie Pani co
to jest"? Nie zdarzyło się, aby ktoś odpowiedział twierdząco.
Hawker Hurricane Mk1 |
Zwykle otrzymywałem pomoc, często jednak dawano mi do zrozumienia
żebym już wyszedł... Najciekawiej było wtedy, gdy wprosiłem się do BBC radio Kent i wygłosiłem na antenie apel w sprawie poszukiwania pamiątek po polskich pilotach.
Świadek katastrofy
W Westerham byłem kilka razy. Odwiedziłem m.in. dom pastora i
siedziby redakcji dwóch lokalnych gazet. Bez rezultatu. Nikt nic nie
wiedział. Byłem już gotów oflagować się koło pomnika Churchilla, gdy
nastąpił przełom w poszukiwaniach - miał miejsce w biurze Westerham
Parish Council. Początkowo dwie obecne tam panie były nieco zaskoczone
widokiem dziwaka wywijającego przed ich oczami wałkiem rozrządu? ale
potem obiecały, że mi pomogą. Po kilku minutach otrzymałem numer osoby,
która znała świadka katastrofy samolotu sierżanta Stefana Wójtowicza.
Kilka dni później udałem się po raz kolejny do Westerham. Odnalazłem
bramę domu w którym mieszka Peter. Po chwili zostałem serdecznie
powitany przez gospodarza i Maureen - działaczkę Towarzystwa Przyjaciół
Westerham. Peter Finch pykając fajeczkę rozpoczął opowieść.
W 1940 roku miał 14 lat. Lato było upalne. Wraz z kolegami spędzał czas
kąpiąc się w zbiorniku wody obok budynku miejscowej straży pożarnej. Od
wielu tygodni mieszkańcy
byli świadkami toczącej się bitwy. Większość samolotów kierowała się w
stronę nieodległego Londynu, nie czyniąc swoim śmiercionośnym ładunkiem
szkody dla społeczności Westerham. Mimo tego chłopcy byli doskonale
zorientowani w sytuacji. Kilka samolotów zostało zestrzelonych w
najbliższej okolicy. Jak wspomina Peter, szopa w jego ogrodzie zawierała
pokaźną ilość elementów rozbitych samolotów, ich wyposażenia, odłamków
bomb i amunicji.
Na małym pułapie
11 września po godzinie 16. mieszkańcy okolicznych miejscowości z
zapartym tchem zaczęli obserwować walkę toczoną pomiędzy samotnym
Hurricanem i sześcioma niemieckimi myśliwcami. Walka była prowadzona na
bardzo małym pułapie. Świadek nie ma wątpliwości, że pojedynek rozgrywał
się pomiędzy jednosilnikowymi samolotami. Peter twierdzi, że pilot
Hurricane'a skutecznie ostrzelał dwa niemieckie Messerschmitty Bf -109,
które obniżając lot, opuściły pole walki, mocno dymiąc.
Wrogie maszyny nie spadły w zasięgu wzroku świadków. Według słów
Petera - pojedynek trwał około 15 minut. Samotny angielski myśliwiec
został trafiony na niewielkiej wysokości i spadając płonął. Uderzył we
wzgórze Hogtrough Hill w odległości około 2 km od centrum Westerham.
Kiedy ciało poległego pilota zostało przewiezione do kostnicy, Peter
wraz z kolegami, wiedziony ciekawością, zajrzał do środka przez uchylone
okno. Zobaczył sczerniałe zwłoki, które nie były jeszcze przykryte.
Utkwiło mu w pamięci, że pilot miał bardzo drobne dłonie, które
sprawiały wrażenie jakby należały do kobiety... Czternastolatek wtedy
pierwszy raz widział nieżyjącego człowieka. Obraz ten ma do dzisiaj
przed oczami.
Michał Brzezowski, Stefan Wójtowicz i Eugeniusz Szaposznikow |
Naszywka "Poland"
Kilka dni po śmierci polskiego pilota do Westerham przyjechał
porucznik E. Hadwin, pełniący obowiązki oficera wywiadu Dywizjonu 303.
Zamierzał wyjaśnić, w jakich okolicznościach zginął sierżant Stefan
Wójtowicz. Ustalił, że Polak został trafiony w głowę odłamkiem pocisku z
działka lotniczego. Oficer przeprowadził rozmowę z naocznymi świadkami,
którzy stwierdzili, że pilot Hurricane'a stoczył walkę z kilkoma
niemieckimi myśliwcami typu Messerschmitt Bf-109 i Bf-110. Oba zostały
zestrzelone.
Na ręce porucznika Hadwina wpłynęło pismo z dnia 20 września 1940 r.,
w treści którego szef straży pożarnej w Westerham, F. C. Paige
informował, że 11 września1940 r. wraz z innymi osobami był świadkiem
pojedynku stoczonego pomiędzy sierżantem Wójtowiczem a sześcioma
niemieckimi Messerschmittami Bf-109. Potwierdził on zniszczenie przez
Polaka dwóch wrogich myśliwców. Dodatkowe uzupełnienie stanowi pisemna
relacja nadesłana 27 czerwca 1990 r. na adres Westerham Parish Council
przez Pana Ryszarda Jaworskiego, który mieszkał w Westerham w pierwszych
latach po zakończeniu wojny.
Jego ojciec był pilotem myśliwca i służył w składzie polskich
dywizjonów. Pan Jaworski potwierdza wcześniej przytoczone fakty. Według
niego przybyli na miejsce katastrofy świadkowie znaleźli na ocalałym
fragmencie munduru poległego pilota naszywkę "Poland" , co pozwoliło
zidentyfikować tożsamość bohaterskiego lotnika. Pułkownik John Kent
stwierdził, że sierżant Stefan Wójtowicz zasłużył swoją bohaterską
postawą na najwyższe angielskie oznaczenie Victoria Cross nadawane za wybitną odwagę na polu walki.
Niestety, nie może być ono nadawane cudzoziemcowi. Sierżant Stefan
Wojtowicz został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu
Wojennego Virtuti Militari nr 8816.
Poszukiwanie śladów samolotu
Znając przybliżone miejsce katastrofy Hurricane'a V 7242 postanowiłem
podjąć próbę odnalezienia jakichkolwiek szczątków samolotu. Teren, na
którym doszło do katastrofy należy do prywatnego właściciela, dlatego
ograniczyłem się do zbadania drogi rozdzielającej ogrodzone łąki.
Używając wykrywacza odnalazłem grudki stopionego metalu i niewielkie
skorodowane elementy. Peter wspominał, że samolot spadając płonął.
Prawdopodobnie zbiornik z paliwem został rozerwany eksplozją jeszcze nad
ziemią, i kawałki maszyny zostały rozrzucone na znacznym obszarze.
Elementy, które wydobyłem, znajdowały się na głębokości 15-20 cm w
gruncie zawierającym dużą liczbę kamieni, co może świadczyć, że zostały
tam wbite siłą wybuchu. Niestety, na żadnym z nich nie zachowały się
jakiekolwiek oznaczenia. Jeden z wykopanych kawałków stopionego metalu
zastygł przyjmując kształt serca. To nasz najcenniejszy lotniczy
materiał - angielskie duraluminium z domieszką polskiej krwi?
Najprawdopodobniej są to resztki samolotu Hawker Hurricane V7242
pilotowanego przez sierżanta Stefana Wójtowicza. Jednak pewność można
uzyskać tylko po wydobyciu elementów silnika i płatowca zawierających
numery fabryczne. Do tej pory takie prace nie były prowadzone.
Grób Wójtowicza w Northwood |
Wrak Messerschmitta
W latach 70. ubiegłego wieku zespół poszukiwawczy z London Air Museum
wydobył kilka elementów z wraku samolotu typu Messerschmitt Bf-109,
który rozbił się 11 września 1940 r. o godzinie 16.15 w odległości około
20 km w kierunku wschodnim, od miejsca upadku samolotu sierżanta
Wójtowicza. Najprawdopodobniej jest to samolot zestrzelony przez Polaka.
Jednak nie są znane żadne relacje ani dokumenty potwierdzające to
przypuszczenie.
W centrum Westerham znajdują się dwa pomniki. Jeden ustawiono ku
pamięci gen. Jamesa Wolfe'a, który urodził się tu w roku 1727. Drugi,
przedstawia sylwetkę Winstona Churchilla mieszkającego w tym mieście w
latach 1922-65. Ale mieszkańcy Westerham pamiętają o jeszcze jednym
bohaterze. Mówią - to nasz pilot z Dywizjonu 303. W tym roku w rocznicę
urodzin Stefana Wójtowicza, na miejscu katastrofy Hawkera Hurriciane'a
V7242 zostanie odsłonięty pamiątkowy obelisk.
Porucznik Arsen Cembrzyński, który walczył w tym samym rejonie
również został zestrzelony. Jego samolot Hurricane V 6667 rozbił się ok.
16.15 w Pembury w odległości 23 km na południowy wschód od Westerham.
Polak odniósł ciężkie rany i zmarł kilka dni później w szpitalu.
Rodzinne strony
Abym mógł zakończyć opowiadanie tej historii, musiałem pojechać do
rodzinnej wioski sierżanta Stefana Wójtowicza. Poszukać śladów początku.
Wypnicha - jedna z tysięcy polskich wiosek. Tuż obok szkoły przy
skrzyżowaniu dróg stoi pomnik zwieńczony wykutym w kamieniu krzyżem
Virtuti Militari. Na jego cokole umieszczono tablicę ku pamięci
mieszkańców poległych w latach 1939-1946. Jest na niej także nazwisko
Stefana Wójtowicza. Niestety błędnie podano, że pilot poległ w 1939 r.
Podobno żyje jeszcze jego kolega z lat szkolnych, i stoi dom gdzie
urodził się przyszły lotnik.
Udało mi się odnaleźć siostrę Stefana Wójtowicza. W trakcie rozmowy
telefonicznej wspomniała, że ostatni raz widziała brata 17 września 1939
r. Przyjechał do rodziny na motocyklu wraz ze swoim dowódcą. Płacząca
matka zaklinała go aby został. Ale on musiał iść. Był przepełniony wolą
walki. Odchodząc powiedział: - jeszcze będziecie o mnie czytać! Nie
mylił się...
Autorem tekstu jest Maciej Koziarski. Oryginał znajduje się TU
Na koniec jeszcze tabelka zestrzeleń
Data | Samolot | Jednostka | Zniszczony na pewno |
Zniszczony prawdo- podobnie |
Uszkodzony |
07.09.1940 | Hurricane I, RF-H (V7290) | 303 dywizjon | Do 215 | ||
07.09.1940 | Hurricane I, RF-H (V7290) | 303 dywizjon | Do 215 | ||
11.09.1940 | Hurricane I, RF-B (V7242) | 303 dywizjon | Bf 109 | ||
11.09.1940 | Hurricane I, RF-B (V7242) | 303 dywizjon | Bf 109 | ||
Razem
|
3
|
1
|
0
|
I pomyśleć że mieliśmy takich dzielnych Polaków ;) Teraz tak odważnego raczej rzadko można znaleźć w wojsku ...
OdpowiedzUsuńObelisk upamiętniający Stefana Wójtowicza został odsłonięty 19 czerwca tego roku czyli 2016.Pozdrawiam.Rodzina
OdpowiedzUsuńPare slow o samym pomniku:
OdpowiedzUsuńMiejsce nie jest latwe do znalezienia z marszu, choc umieszczono je na mapie https://mapcarta.com/N7575387268
Znajduje sie w pasmie North Downs, na zachod od miasta Sevenoaks, w polowie dlugosci sciezki laczacej droge o nazwie Hogthrough Hill ze slepym zakonczeniem innej, zwanej Silverstead Lane (koordynaty: TN16 2HY; 51.293482861809935, 0.08664276634311341). Sciezka ta to byway, a wiec zgodnie z lokalna terminologia, szlak turystyczny dostepny takze dla motocykli - i tak wlasnie najlatwiej tam trafic.
Pomnik jest dosc starannie odgrodzony od pastwiska, na ktorym stoi, co jest zapewne zasluga miejscowego farmera. Ktos tez o niego doraznie dba, az do pozostawiania piwa Spitfire.
Tablica informuje o tym ze sierzant Stefan Wojtowicz, stoczyl w tych stronach bohaterski pojedynek z szescioma messerschmitami 109, z ktorych jednego zniszczyl na pewno a jeszcze jednego byc moze, nim sam zostal zestrzelony i zginal w wieku lat 21. Stalo sie to 11 wrzesnia 1940 roku.
Motto "On our wings sing the wind of liberty" jest niedokladnym tlumaczeniem jednego z wersow piesni "To my dywizjon 303" ("Na skrzydlach wiatr wolnosci piesn nam gra") autorstwa Czeslawa Kalusinskiego (slowa) i Henryka Fajta (muzyka) powstalej w roku 1944 w oddziale partyzanckim, ktoremu wpadl w rece egzemplarz wlasnie wydanego w Anglii "Dywizjonu 303" Arkadego Fiedlera. Utwor powstal jako czesc przygotowywanej sztuki pod tytulem "Trasa", ktora doczekala sie swej premiery w roku 1947. Wystawiono ja w Radomsku, silami autorskimi.
Taka w kazdym razie wersje zdarzen przedstawiaja Tadeusz Szewera i Olgierd Straszynski w swojej antologii piesni z lat 1939-1945 po tytulem "Niech wiatr ja poniesie", wydanej w roku 1975 w Wydawnictwie Ludzkim (s. 435-437 i 439).
Na froncie pomika umieszczony jest emblemat szwadronu 303, ktory po wojnie znany byl nawet w Polsce, poniewaz inaczej niz pozostale nie nosil imienia "Wilenskiego", "Marszalka Pilsudskiego" czy "Lwowskich puchaczy". Jego patron, Tadeusz Kosciuszko, ze swoim grepsem o naszej i waszej wolnosci byl dla cenzury duzo latwiejszy do przelkniecia.
"One of the Few" (Jeden z nielicznych) jest z kolei cytatem z wiersza "The send off" ("Poslani") autorstwa Wilfreda Owena, angielskiego poety i zolnierza, poleglego w polnocnej Francji na tydzien przed podpisaniem zawiesznia broni w listopadzie roku 1918. W wierszu mowa jest o tym, ze tylko nieliczni powracaja.